Pewnego letniego dnia razem z rodzicami wybrałam się na wycieczkę. Nie pamiętam, dokąd pojechaliśmy.
Pamiętam za to lejący się z nieba żar i małą księgarnię przy jednej z
ruchliwych uliczek miasta. Ludzie przepychali się na chodniku, na ulicy
zatrąbił jakiś samochód, a ja stałam wpatrzona w okno wystawy. Pożerałam
wzrokiem kolorowe okładki książek.
Księgarnia... Od dziecka miejsce dla mnie niemal
magiczne. Od małego kochałam zapach nowo wydanych książek. Nie potrafię
obojętnie przejść obok księgarni. Muszę tam zaglądnąć. Choćby na chwilkę.
Uwielbiam krążyć pomiędzy półkami, sięgać po ciekawe tytuły, czytać
streszczenia.
Tego pamiętnego dnia weszłam do małej księgarni i
namówiłam mamę na kupno książki, która odmieniła moje życie. To był „Błękitny
zamek” autorstwa Lucy Maud Montgomery, a ja miałam wtedy dziesięć lub
jedenaście lat. Książkę pochłonęłam z wypiekami na twarzy i zapragnęłam więcej.
Mój czytelniczy apetyt został rozbudzony i tylko kolejne powieści mogły go
zaspokoić.
Byłam dzieckiem o bardzo bujnej wyobraźni, więc było
tylko kwestią czasu, nim miłość do książek zaowocowała kolejną pasją –
pisaniem. Pamiętam, leżałam na trawie, wpatrzona w błękitne niebo i upojona
kolejną zakończoną właśnie lekturą. W myślach dopisywałam dalsze losy jej
bohaterów. Pomyślałam sobie, jakby to było cudownie tworzyć samemu takie
postacie. Wymyślać ich perypetie. Tworzyć ich świat od podstaw.
I tak to się zaczęło. Potrzeba przelania myśli na
papier okazała się wyjątkowo silna. Po dziś dzień przechowuję te moje zapiski.
Te pierwsze dziecięce próby zmierzenia się z trudnym i wymagającym zawodem
pisarza. Większość z nich nigdy nie została ukończona.
Pierwszą powieść napisałam, gdy miałam szesnaście lat. Pisana piórem
zajęła trzy sporej wielkości zeszyty w grubą linię. Jej pierwszym i jak dotąd
jedynym czytelnikiem była moja przyjaciółka ze szkolnej ławki. Rok później w
mojej głowie narodził się pomysł „Niezapominajek”, ale to już chyba temat na
osobną opowieść J
Cieszę się bardzo na tego bloga, gdyż jak zawsze cenię Twoje spojrzenie na świat. W poszukiwaniu siebie nie czytałem jeszcze a Niezapominajki zrobiły na mnie wrażenie :-)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Paweł
co prawda nie piszę bloga ale zapraszam czasem na bloga w którym publikujemy działania mojego koła turystycznego www.ktsopotnia.blogspot.com
Dziękuję, zajrzę na pewno :)
Usuń